Opinia o urzędach w Polsce i pracownikach tych jednostek nie jest nazbyt pozytywna. W przeważającej części za taki stan rzeczy odpowiada źle skonstruowany system oraz zawiłość przepisów. Niekiedy jednak jest to ewidentna wina urzędnika. Przyjęło się twierdzić, iż pracownicy urzędów są bezkarni – decydują o losach obywateli i nie ponoszą żadnej odpowiedzialności. Nie jest to do końca prawdą. Urzędnicy odpowiadają dyscyplinarnie. Aby jednak przełożony rozpoczął kontrolę dokonań swojego podwładnego, potrzebna jest skarga na czynności urzędnika. Niezależnie od tego, z jakim urzędem mamy do czynienia – gminy, miasta, skarbowym czy Zakładem Ubezpieczeń Społecznych – w każdym przypadku, załatwiając nasze sprawy, mamy pełne prawo do profesjonalnej obsługi. Należy pamiętać, że profesjonalizm oprócz wiedzy merytorycznej i proceduralnej opiera się również na wysokiej kulturze osobistej, wyczuciu oraz życzliwości. Jeżeli więc w którymkolwiek z wymienionych obszarów petent poczuje się potraktowany niesprawiedliwie, zlekceważony czy wręcz obrażony, ma prawo do ochrony swoich interesów oraz dóbr osobistych. Najlepszym wyjściem będzie skarga na czynności urzędnika. Skarga na czynności urzędnika – jak ją rozumieć? Kwestie związane ze złożeniem skargi zostały uregulowane w art. 221–226a Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako KPA). Mimo powyższego ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie definicji „skargi”. Określono jedynie jej przedmiot, jakim może być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań, naruszenie interesów skarżących, przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw przez organy administracyjne lub przez ich pracowników. Aby dodatkowo można było mówić o skardze na czynności urzędnika, nie może ona posiadać cech innego środka prawnego uregulowanego w KPA lub innych aktach administracyjnych. Brak konkretnych uregulowań co do formy i treści skargi należy odczytywać jako intencje ustawodawcy do jak największego odformalizowania tej instytucji. Nie musi ona spełniać wymogów środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym lub sądowoadministracyjnym. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z 3 stycznia 2013 roku (sygn. I OSK 1760/12): „skargą jest pismo skierowane do organu wskazujące na niezadowolenie osób, które je składają”. Trzeba pamiętać, że organ, rozpatrując sprawę ze skargi, będzie dążył wyłącznie do naprawienia błędów i zaniedbań danego urzędu lub jego pracownika. Nie zajmuje się natomiast merytorycznym rozstrzygnięciem spraw w postępowaniu na działanie urzędu czy zachowanie urzędnika nie jest tożsama z klasyczną skargą administracyjną składaną do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Ta druga bowiem jest wykorzystywana w sytuacji, gdy strona postępowania administracyjnego uważa, że zostały naruszone obowiązujące przepisy lub jej interes prawny, a wydana decyzja jest nieprawidłowa lub niezgodna z prawem w całości lub w części. Omawiana instytucja z kolei dotyczy wyłącznie funkcjonowania danego organu oraz czynności podejmowanych przez jego pracowników. Jaki jest przedmiot skargi? Skarga na czynności urzędnika lub działanie całego urzędu ma przede wszystkim wykazać niezadowolenie petenta korzystającego z usług wyżej wskazanych. Przedmiotem omawianej instytucji może być więc każde działanie czy zaniechanie organu administracji państwowej lub ich pracowników – a zatem niezadowalający sposób załatwienia wniosku bądź niezałatwienie wniosku w terminie. Dzięki odformalizowaniu skargi wystarczy, aby osoba ją wnosząca wskazała przedmiot swojego niezadowolenia i podmiot odpowiedzialny za nieprawidłowe działanie. Każda negatywna ocena działalności urzędu lub jego pracownika powinna zostać poddana kontroli organu rozpatrującego skargę. Z tego też należy uznać, że rzeczona skarga stanowi najszerszy i najprzystępniejszy środek kontroli działalności aparatu państwowego. KPA nie przewidział jakichkolwiek ograniczeń czy wyłączeń w kwestii podmiotów, które mogą złożyć skargę na działanie urzędnika. Oznacza to, że prawo do składania skarg przysługuje każdemu. Należy to rozumieć szerzej aniżeli obywatele Polski – może to zrobić każdy, kto uzna, że jego interesy czy dobra osobiste zostały naruszone (również cudzoziemiec). Wyjątkiem wynikającym z samego stosowania prawa jest sytuacja, kiedy jeden organ administracyjny jest niezadowolony z działalności innej jednostki. Organ taki nie ma prawa do składania tego typu skarg. W orzecznictwie podkreśla się, iż podmiot składający przedmiotową skargę nie musi spełniać wymogów z art. 28 KPA. Przepis ten mówi, iż stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W przypadku skargi na czynności urzędnika nie ma natomiast konieczności wskazywania interesu prawnego – wystarczy interes faktyczny. Co więcej, osoba składająca skargę nie musi uzasadniać własnego interesu w wystosowaniu tego pisma. Sam fakt wyrażenia swojego niezadowolenia i opisanie zaistniałej sytuacji jest wystarczający. Ze skargą można wyjść zarówno w interesie własnym, publicznym, a także w imieniu innej osoby (za jej zgodą). Jest to możliwe dzięki temu, że w postępowaniu ze skargi nie ma stron postępowania. Organ nie wydaje rozstrzygnięć adresowanych do skarżącego – wyłącznie zawiadamia skarżącego o podjętych wewnętrznych działaniach, nie wydaje jednak żadnej decyzji. NSA w wyroku z 21 lutego 2013 roku (sygn. II GSK 128/13) stanął na stanowisku, że „osoba występująca do organów administracji z wnioskami lub skargami dotyczącymi potrzeby ochrony interesu publicznego, a nie własnego – chronionego przepisami prawa materialnego, nie może uzyskać żadnej decyzji administracyjnej, której byłaby adresatem i nie przysługują jej też żadne środki odwoławcze w trybie instancyjnym od orzeczeń organów administracji dotyczących innych osób”. Odpowiedzialność urzędnika KPA w art. 223 § 2 stanowi jedynie, iż pracownik organu państwowego, pracownik samorządowy oraz organu organizacji społecznej, winny niewłaściwego i nieterminowego załatwiania skarg i wniosków, podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej w przepisach prawa. Powyższy przepis nie stanowi jednak samodzielnej podstawy odpowiedzialności urzędnika za podejmowane przez niego czynności. Stanowią ją dopiero odpowiednie akty szczegółowe, takie jak pragmatyki urzędnicze czy przepisy (regulaminy) normujące stosunki pracy w danej jednostce. W tym miejscu należy dodać, że wszyscy pracownicy organów administracji państwowej podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej lub porządkowej. Przy czym: urzędnicy państwowi mianowani ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną lub porządkową na podstawie ustawy o pracownikach urzędów państwowych; członkowie korpusu służby cywilnej odpowiadają dyscyplinarnie na podstawie ustawy o służbie cywilnej; pozostali pracownicy urzędów administracji państwowej, pracownicy samorządowi, pracownicy organizacji społecznych ponoszą odpowiedzialność na podstawie przepisów prawa pracy. Gdzie kierować skargę? Postępowania ze skargi na działanie urzędu lub osób tam pracujących są prowadzone i załatwiane przez te urzędy w ramach swojej właściwości. Co istotne, zakres właściwości do rozpatrzenia i załatwienia skargi nie musi pokrywać się z zakresem właściwości do załatwienia sprawy, której skarga dotyczy. Z kolei jeśli w jednej skardze poruszono działania kilku organów, organ, do którego wniesiono skargę, rozpatruje wyłącznie sprawy należące do jego właściwości, pozostałe zaś przekazuje – nie później niż w terminie 7 dni – odpowiednim urzędom. Jak wygląda proces kontrolny skargi? Tak jak w przypadku poprzednio podnoszonych kwestii, również i tryb rozpatrywania skarg nie został uregulowany przez KPA, należy więc bazować na praktyce organów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. W pierwszej kolejności otrzymaną skargę urząd musi zarejestrować (nadać jej znak sprawy). Kolejno organ powinien przejść do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli rozpatrzenie skargi wymaga uprzedniego jej zbadania, organ właściwy ma obowiązek zebrać niezbędny materiał dowodowy i ustalić stan faktyczny lub prawny sprawy. W tym celu urząd może przesłuchać pracowników jednostki, prosić o przesłanie wyjaśnień skarżącego czy też zwrócić się do innych organów o przekazanie niezbędnych materiałów, opinii i wyjaśnień. Po wyjaśnieniu sprawy organ podejmuje rozstrzygnięcie. Przy pozytywnym rozpatrzeniu podejmuje on stosowne środki w celu naprawienia błędów i zaniedbań danego urzędu lub jego pracownika. O rozpatrzeniu skargi organ zawiadamia skarżącego. Powyższa procedura skargowa powinna zostać spełniona bez zbędnej zwłoki, najpóźniej jednak w ciągu miesiąca od złożenia skargi. Jeżeli termin na rozpatrzenie skargi ma być dłuższy, urząd ma obowiązek powiadomić o tym osobę, która złożyła pismo – w przeciwnym razie urzędnik rozpatrujący skargę może ponieść odpowiedzialność porządkową i dyscyplinarną. Skarga na czynności urzędnika – podsumowanie Osoby pełniące funkcje urzędnicze powinny odznaczać się wszystkimi cechami osoby zaufania publicznego, tj. pełnym profesjonalizmem, wysoką kulturą osobistą, wyczuciem oraz chęcią niesienia pomocy. My jako obywatele mamy natomiast prawo wymagać tego od każdego, kto pobiera wynagrodzenie z budżetu państwa. Koniec końców osoba ta pracuje dla nas. Z takiego samego założenia najprawdopodobniej wyszedł ustawodawca, gdyż dał każdemu zainteresowanemu narzędzie w postaci skargi na działanie urzędu lub czynności urzędnika. Dzięki tej instytucji w każdej sytuacji, w której poczujemy się traktowani niepoważnie czy lekceważąco, mamy prawo zgłosić to odpowiedniemu organowi administracyjnemu. Im bardziej będziemy bronić swoich praw, tym większa szansa, że w przyszłości „znienawidzone” urzędy zmienią się w nieco przyjaźniejsze miejsca.
Art. 398 22. Skarga na orzeczenie referendarza sądowego. § 1. Na orzeczenie referendarza sądowego służy skarga w przypadkach, w których na postanowienie sądu służyłoby zażalenie. § 2. Skargę wnosi się do sądu, w którym referendarz sądowy wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie tygodnia od dnia jego doręczenia.
Prawo Pacjenta do skargi – Nie bój się – Uzasadniona skarga może pomóc w polepszeniu standardu usług Jeżeli Pacjent uzna, że jego prawo do ochrony zdrowia nie jest realizowane w sposób zadowalający, może złożyć skargę. Należy pamiętać, że uzasadniona skarga przyczynia się do poprawy świadczenia usług medycznych, a tym samym korzystnie wpływa na sytuację wszystkich pacjentów. Każda jednostka służby zdrowia, funkcjonująca w ramach ubezpieczenia zdrowotnego powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Skarżący ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia skargi. W zależności od tego, kogo skarga dotyczy (personelu medycznego, zakładu opieki zdrowotnej, NFZ), wskazana jest następująca kolejność postępowania: W przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.), pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika: w szpitalu jest nim ordynator, a w przychodni kierownik. Pacjent może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce działania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Pomoc można uzyskać najszybciej, zgłaszając się ze skargą do Rzecznika Praw Pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy: czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia, wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień pacjenta, udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i szpitalach. Następną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów pacjenta, lub Biuro Rzecznika Praw Pacjenta (bezpłatna infolinia 0-800-190-590). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, pacjent może zwrócić się do Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy Okręgowej i Naczelnej Izbie Lekarskiej, oraz przy Okręgowej i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych. Jeżeli natomiast zamiarem pacjenta jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z wnioskiem o uzyskanie finansowego zadośćuczynienia. Na każdą jednostkę służby zdrowia udzielającą świadczeń zdrowotnych w ramach ubezpieczenia zdrowotnego nałożono obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych wymagane jest przedstawienie przez ten podmiot dowodu ubezpieczenia OC w tym zakresie. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację pacjent otrzyma również zgłaszając się do właściwego oddziału NFZ.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, jako organ odwoławczy, jest obowiązane załatwić sprawę w terminach wynikających z art. 35 k.p.a. Zanim strona wniesie skargę na bezczynność, powinna przesłać ponaglenie. Po zastosowaniu tego trybu może ona wnieść skargę do sądu administracyjnego. Skarżący do powyższego się zastosował
Skarga na lekarza to instytucja, o której istnieniu nie wie jeszcze wielu pacjentów. Świadomość pacjentów co prawda wzrasta, jednak wielu z nich nadal myśli, że w szpitalu lub przychodni nie przysługują im żadne prawa i są zdani na dobrą wolę personelu medycznego. Nie jest to prawda. Każdemu pacjentowi przysługują konkretne prawa pacjenta, a możliwość złożenia skargi jest jednym z przejawów tych praw. Kiedy warto rozważyć możliwość złożenia skargi na lekarza i w jaki sposób to zrobić? Wyjaśniamy. → Lekarz popełnił błąd? Postawił złą diagnozę? Podejrzewasz nieprawidłowości lub zaniedbania w leczeniu? Chcesz złożyć skargę na lekarza? Skorzystaj z pomocy kancelarii Lazer & Hudziak specjalizującej się w prawie medycznym. Zadzwoń 536 007 001 Jak i gdzie złożyć skargę na lekarza? Skargę można złożyć w przypadku niewłaściwego postępowania lekarza w zakresie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Skargę można złożyć w przypadku, gdy świadczenia udzielane były na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. O jakie przykłady niewłaściwego postępowania chodzi? Zgodnie z polską Konstytucją, ustawami, a także prawem międzynarodowym, prawa, które powinien respektować personel medyczny to prawa do: Korzystania ze świadczeń zdrowotnych; Równego dostępu do świadczeń zdrowotnych; Informacji o stanie zdrowia; Dostępu do dokumentacji medycznej; Intymności; Poszanowania godności i prywatności; Poszanowania prywatności informacji o stanie zdrowia; Opieki duszpasterskiej; Przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie; Wyrażenia zgody lub odmowy wykonania zabiegów lub operacji. Warto podkreślić, że skargę składamy w przypadku, gdy dochodzi do łamania lub braku poszanowania naszych praw. Przyczyną do złożenia skargi na lekarza nie będą sytuacje, w których lekarz np. nie jest zbyt rozmowny w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych, nie uśmiecha się czy nie uspokaja pacjenta. Każda placówka, w której udzielane są świadczenia zdrowotne powinna w widocznym miejscu udostępnić informację o dniach i godzinach, w których pacjenci mogą zgłosić się w sprawach swoich skarg i wniosków. Co do zasady, skargi na lekarza można składać w sposób ustny i pisemny, jednak z oczywistych względów dowodowych, dla pacjenta bezpieczniejsza będzie pisemna forma wystąpienia ze skargą. Pacjenci mogą także domagać się pisemnego potwierdzenia przyjęcia skargi na lekarza. Gdzie złożyć skargę na lekarza? Skargę można złożyć do przełożonego lub oddziału wojewódzkiego NFZ. Jeśli nie odpowiada nam sposób, w który świadczenia medycznego udzielił nam konkretny lekarz, pielęgniarka lub inny członek personelu medycznego, możemy złożyć skargę na personel medyczny bezpośrednio do przełożonych danej osoby. W szpitalu będzie to ordynator, w przychodni – zwykle kierownik. To najprostsza, a równocześnie często stosunkowo skuteczna droga dochodzenia swoich praw. Jeśli jednak nie przyniesie ona oczekiwanych rezultatów, skargę można złożyć także do oddziału wojewódzkiego NFZ. Tak jak podkreślałyśmy na początku wpisu, instytucja skargi na lekarza, o której piszemy w tym artykule, ma zastosowanie do świadczeń udzielanych na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia. Co dzieje się ze skargą po jej złożeniu do oddziału wojewódzkiego NFZ? Następnie oczekujemy na odpowiedź, której powinien udzielić nam dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ, do którego złożyliśmy skargę. Odpowiedź otrzymamy na piśmie. Jeśli skarga zostanie rozpatrzona negatywnie, przysługuje nam odwołanie do prezesa centrali NFZ, a kolejno – do sądu administracyjnego. Skarga na lekarza może trafić do oddziału wojewódzkiego NFZ na kilka sposobów. Jak złożyć skargę na lekarza: Skargę można złożyć bezpośrednio w siedzibie oddziału lub w delegaturze NFZ; Wysłać skargę na adres oddziału lub właściwej delegatury; Przesłać skargę przy pomocy platformy ePUAP; Przesłać skargę faksem; Przesłać skargę e-mailem – jeśli nie opatrzysz swojego dokumentu podpisem elektronicznym lub nie umieścisz w niej niezbędnych danych, odpowiedni pracownik NFZ zgłosi się do Ciebie z prośbą o uzupełnienie tych danych w terminie siedmiu dni. Termin na rozpatrzenie Twojej skargi będzie w takim przypadku biegł od dnia uzupełnienia skargi. Dane kontaktowe do poszczególnych oddziałów NFZ, które przydadzą Ci się przy właściwym adresowaniu skargi znajdziesz na stronie internetowej Narodowego Funduszu Zdrowia. Skarga na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta Kolejnym sposobem obrony naruszonych praw pacjenta jest złożenie skargi na lekarza do Rzecznika Praw Pacjenta, pełniącego swoje obowiązki przy Ministrze Zdrowia. Będzie ona właściwa gdy lekarz nie udzielił Ci w odpowiedni sposób informacji o Twoim stanie zdrowia lub wdrożonym leczeniu, nie uzyskałeś dostępu do dokumentacji medycznej, a także w przypadku szeregu innych sytuacji. W skardze na lekarza należy zawrzeć dokładny opis sytuacji, która naszym zdaniem doprowadziła do naruszenia przysługujących nam praw. Należy również oczywiście wskazać, w którym zakładzie opieki zdrowotnej doszło do naruszenia, wraz z podaniem jej dokładnej nazwy i adresu. Kolejno Rzecznik podejmie sprawę i rozpocznie prowadzenie postępowania wyjaśniającego. Pismo można wysłać pocztą tradycyjną, ale również mailowo. Złożenie skargi do Rzecznika Praw Pacjenta jest wolne od opłat. Skarga na lekarza do izby lekarskiej. Skarga do okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Osobną sytuację stanowi przypadek, w którym lekarz zachowuje się sprzecznie z zasadami etyki lekarskiej lub wykonuje swoje obowiązki w sposób niestaranny. W takich przypadkach prawo również przewiduje odpowiednie kroki. Pacjent, który sądzi, że doszło do tego typu naruszeń, może złożyć również pisemne zażalenie na lekarza do okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej. Często sprawy, w których zachodzą podstawy do złożenia skargi na lekarza będą zazębiały się również z naruszeniem zasad etyki lekarskiej. Rzecznicy funkcjonują przy każdej okręgowej izbie lekarskiej, a także przy Naczelnej Izbie Lekarskiej oraz Okręgowej i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych (w przypadku, gdy źródłem naruszenia jest zachowanie pielęgniarki lub położnej). Jeśli Rzecznik uzna, że Twoja skarga jest zasadna, nada sprawie dalszy bieg. Twoja sprawa trafi kolejno do właściwego sądu lekarskiego. Postępowanie przed sądem lekarskim prowadzi właściwy okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej. Więcej na temat przebiegu takiego postępowania pisałyśmy w artykule Sąd lekarski – odpowiedzialność dyscyplinarna personelu medycznego. Jak napisać skargę na lekarza? Przygotowanie skargi na lekarza Skarga na lekarza, aby została rozpatrzona, a także przyniosła oczekiwane rezultaty, powinna zawierać co najmniej informacje takie jak: Podstawowe dane skarżącego – imię, nazwisko, adres, numer telefonu; Dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy (lekarza, położnej, pielęgniarki itp.); Dokładny opis zdarzenia, w trakcie którego zdaniem skarżącego doszło do nieprawidłowości przy udzielaniu świadczeń; Pisemne upoważnienie – jeśli skargę składamy w imieniu osoby trzeciej. Najważniejsze pozostaje oczywiście odpowiednie uzasadnienie skargi. Precyzyjne i możliwie szczegółowe jej umotywowanie jest tak naprawdę kluczem do pozytywnego rozpatrzenia. Należy również pamiętać, że w przypadkach, gdy na skutek naruszenia pacjent doznał uszczerbku na zdrowiu lub zmarł (odszkodowanie za śmierć pacjenta), można także złożyć wniosek do właściwej miejscowo Wojewódzkiej Komisji ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. W takich sytuacjach można również skorzystać z drogi sądowej. Są to jednak zwykle znacznie bardziej skomplikowane przypadki, wymagające pilnej konsultacji ze specjalistą. Skarga na lekarza – skorzystaj z pomocy prawnika Pacjenci, którzy decydują się na samodzielne działanie przeciwko lekarzom lub szpitalom często tak naprawdę nie do końca zdają sobie sprawę, jak trudne są to przypadki. Zwykle niezbędna jest nie tylko wiedza na temat niezbędnych procedur, ale również podstawowa orientacja w kwestiach medycznych. Często złożenie skargi na lekarza to początek dłuższego i znacznie bardziej skomplikowanego postępowania (skarga na lekarza konsekwencje). Warto więc skorzystać z pomocy ekspertów tj. adwokata do spraw błędów medycznych już na początkowych etapach. Znacznie ogranicza to ryzyko popełnienia dotkliwego w skutkach błędu. Zapraszamy do kontaktu – napisz lub zadzwoń 536 007 001. Dokładnie przeanalizujemy Twój przypadek i wspólnie opracujemy najkorzystniejszą dla Ciebie ścieżkę postępowania. Skarga na lekarza prywatnego, gdzie złożyć i jak napisać? Skarga na lekarza SOR, lekarza rodzinnego, lekarza medicover, lux-med, enel-med? Umów się na poradę!
Wszelkie informacje, na które chcą Państwo zwrócić uwagę Trybunału należy komunikować na piśmie. Skargę do Trybunału można złożyć w jednym z dwóch języków urzędowych Rady Europy – francuskim lub angielskim – lub w języku urzędowym każdego z państw członkowskich Rady Europy.
odpowiedź na skargę pacjenta wzór
